Czajnik

Czy wiecie, że słowo „czajnik” wywodzi się z języka rosyjskiego (ros. чай), do którego z kolei przywędrowało z północnych Chin – čha-ye, co oznacza liście herbaty? Dawniej nazywano tak naczynie do parzenia herbaty, a obecnie – do gotowania wody.

Pierwsze czajniki zaczęto wytwarzać w XVI wieku w Chinach. Na przestrzeni wieków zmieniał się wygląd czajników i materiał, z którego je wykonywano – porcelana, kamionka, metal, szkło, a nawet kamień.

Za jedne z najlepszych czajników uważa się wyroby z chińskiej manufaktury Yixing. Do ich produkcji używa się gliny zawierającej duże ilości tlenków żelaza, dzięki czemu przybierają one barwy od żółtawych i czerwonopomarańczowych po ciemnobrązowe wpadające w czerń. Budowa i materiał tych czajników idealnie nadają się do parzenia liści herbacianych. Niewielkie, o porowatych ściankach, rozgrzewają się powoli i długo utrzymują ciepło napoju, latem zabezpieczają go przed zepsuciem.

O czajniki należy dbać w specjalny sposób, chroniąc je przed zapachami i nie myjąc detergentami. Czajnik używany regularnie przez wiele lat pokrywa się herbacianą patyną, staje się coraz bardziej gładki i błyszczący.